Η Κωνσταντία

Πέντε περίπου χιλιόμετρα από τον Εξαπλάτανο, στο δρόμο προς τη Φούστανη και σε υψόμετρο 180 μέτρων, βρίσκεται ένα απ' τα ωραιότερα χωριά του Δήμου, η Κωνσταντία. Αμιγώς μουσουλμανικό χωριό μέχρι το 1912, ενσωματώθηκε στην ελληνική επικράτεια μετά τον νικηφόρο Α΄ Βαλκανικό πόλεμο. Παλαιότερα το χωριό λεγόταν Κωστελούπ και μετονομάστηκε Κωνσταντία το 1925.
Το 1920 το χωριό αριθμούσε 1197 κατοίκους αποκλειστικά μουσουλμάνους. Μετά την Ανταλλαγή και την εγκατάσταση σ' αυτό προσφύγων ο πληθυσμός του έφτασε το 1940 τους 1144 κατοίκους, ενώ με την απογραφή του 1991 καταμετρήθηκαν 724 κάτοικοι. Οι πρόσφυγες του χωριού είναι Πόντιοι από τα Κοτύωρα του Πόντου που κατέβηκαν στην περιοχή της Νικομήδειας, λίγοι Τραπεζούντιοι, Γιαλβαλήδες τουρκόφωνοι, Τσορομλήδες από την περιοχή Τσορούμ (τσοχ ουρούμ = πολλοί Έλληνες) κοντά στην Άγκυρα και Αχμετλήδες από την περιοχή Αχμετέν (μετέν = ορυχείο) επίσης κοντά στην Άγκυρα. Αυτοί οι τελευταίοι ήταν και οι πιο μορφωμένοι. Είχαν δημοτικά σχολεία και γυμνάσια στον τόπο τους και έφεραν μαζί τους το 1924 δισκοπότηρα και εικόνες που σώζονται ακόμα στην εκκλησία του χωριού.
Δραματική υπήρξε η συμμετοχή της Κωνσταντίας στα γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου μέχρι και τη λήξη του Εμφυλίου 55 πολίτες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έχασαν τη ζωή τους. Το 1947 το χωριό υπήρξε τραγικό θύμα της αγριότητας  του Εμφυλίου Πολέμου. Συγκεκριμένα, τη 10η Φεβρουαρίου χτυπήθηκε από αντάρτες του ΔΣΕ. Εκτελέστηκαν 34 πολίτες και πυρπολήθηκαν πολλά σπίτια.
Το 1995, στα νότια του χωριού και στην τοποθεσία 'Ξηρικά', έχει επισημανθεί  και ερευνηθεί από την αρχαιολόγο κ. Αναστασία Χρυσοστόμου νεκροταφείο της εποχής του Σιδήρου (1100-700 π.Χ.), που επιτρέπει να εικάσουμε την αρχαία θέση του σημερινού οικισμού και δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τον πολιτισμό των πρώτων αναφερόμενων από ιστορικές πηγές κατοίκων της Αλμωπίας, των Αλμώπων.
Ανατολικά του χωριού, πάνω στα υψώματα του Πάικου, βρίσκεται το αγίασμα των Αγίων Θεοδώρων, από το οποίο πιθανότατα πήρε το όνομά του το χωριό Θεοδωράκι (Τούδορτσι). Η παράδοση λέει ότι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας χριστιανός κάτοικος λεπρός βρήκε καταφύγιο εκεί. Μια νύχτα τού εμφανίστηκαν στον ύπνο οι Άγιοι Θεόδωροι και του είπαν ότι τον γιάτρεψαν και να πάει στο χωριό να διαδώσει το θαύμα. Ο λεπρός ξύπνησε υγιής και έπραξε όπως του ζήτησαν οι Άγιοι. Έτσι ο χώρος καθαγιάστηκε και αποδόθηκε στους Αγίους Θεοδώρους. Ωστόσο, πιο πιθανή είναι η άποψη ότι τόσο το αγίασμα των Αγίων Θεοδώρων στην Κωνσταντία όσο και το αγίασμα του Άη Γιάννη στη Θηριόπετρα υπήρξαν ασκηταριά της Μονής Προδρόμου. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα από αυτόν τον ειδυλλιακό χώρο να απολαύσει τη θέα της Αλμωπίας και να επισκεφτεί 300 μ. πιο ψηλά το όμορφο οροπέδιο, όπου διασκεδάζουν οι Κωνσταντιώτες στη γιορτή των Αγίων Θεοδώρων, την Πρωτομαγιά κτλ.
Σήμερα το χωριό έχει μια όμορφη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νεκτάριο, από το λείψανο του οποίου μικρό τμήμα φυλάσσεται στο ναό (η θρησκευτική πανήγυρη του χωριού γίνεται την 3η Σεπτεμβρίου, ημέρα ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου), καινούργιο δημοτικό σχολείο, καινούργιο κοινοτικό κατάστημα, ιατρείο και το πιο φροντισμένο κοινοτικό γυμναστήριο της Αλμωπίας.
Αξιόλογη δραστηριότητα αναπτύσσει ο Μορφωτικός Σύλλογος του χωριού. Οι αυγομαχίες που οργανώνει κάθε Πάσχα προσελκύουν το ενδιαφέρον όλης της επαρχίας, και το θεατρικό του τμήμα ανεβάζει συχνά στη σκηνή θεατρικά έργα με μεγάλη επιτυχία.

 

 

 

 

© 2006 Γ.Λ. Εξαπλατάνου, επιμέλεια ιστοσελίδας: Θόδωρος Λ. Καρτσιώτης

Προτεινόμενη Ανάλυση: 1024 x 768